Ierland deel 3

Terwijl Jeroen hier in het Ierse land het middenterrein op loopt van een schattig kasteeltje uit de middeleeuwen....

....is er in de straat van Quilt it & Dotty een paniek van jewelste.

Er is een ongeluk gebeurt met twee auto, een kraan.

Twee personen zijn erbij betrokken en een baby van slechts enkele weken oud.

Epilepsie schijnt de aanleiding te zijn en de personen die te hulp kwamen, daarvan is er één uiteindelijk overreden.

Gelukkig, zijn er enkel gewonden, en de baby had niets.

De baby kwam even bij ons, zodat de vader de gewonde moeder kon bijstaan.

Ierse turf waar vroeger de kachels op gestookt werden

De politie, ambulance alles vloog de straat in en bij onze winkel in en uit.

Ondertussen had ik ook nog een zakelijke afspraak die midden in dit hectische schouwspel was beland.

Er is altijd wat te doen bij ons, dat zie je wel.

En ik was blij dat ik iets kon betekenen voor de ouders en het kindje.

Zo, en nu over tot de orde van de dag. Ierland! Ik lees dat jullie allemaal net zo hard meegenieten van de foto's. Ben je er toch even bij. Na ons bezoekje aan de Connemara besloten we de kant van de kust, de Atlantische Ocean op te gaan. En daar kwamen we terecht in een niemandsland met hier en daar een kleine cottage zoals, volgens mij, de Ieren 100 jaar terug woonde.

De TomTom kende geen enkele weg en riep telkens dat we moesten omdraaien. Maar probeer dat maar eens te doen tussen de stenen muurtjes. Vele cottages stonden leeg (zie hierboven de punten van de daken rechts), wat niet raar is omdat ze nauwelijks groter zijn dan een hedendaagse gemiddelde garagebox. Wel jammer is het feit dat ze op hetzelfde terrein vaak een inspiratieloos jaren '70 blok beton zetten waar ze dan wel in gaan wonen. Zal vast wel te maken hebben met het feit dat de Ieren heel lang arm zijn geweest en toen ze eenmaal geld kregen, het bouwen van een lelijk blok voorruitgang leek.

En wat doe je op zo'n door God verlaten plek? Chipjes eten. Oftewel 'a packet of crisps'. En ze heten Hunky Dorys! Hahaha. Het betekent zoiets als alles koek en ei, oftwel het komt aamol goe!

Gezeten op een rots in het niemandsland hadden we eindelijk een heerlijk zonnetje. Terwijl we een scone (een skon, en geen skooooon zoals wij zeggen) naar binnen schoven (door de plaatselijke kruidenier opengesneden en besmeert met boter en jam) genoten we van dit kleine typisch Ierse bootje met zwarte zeilen.

Het terrein is één en al hultenbult (zoals wij in Tilburg zeggen) en het belopen vergt nogal wat concentratie omdat  er stenen liggen en begroeit is met mos, gras en andere dik lijkende planten die inzakken als je erop stapt. Maar wat een locatie he....en wat zou zo'n huisje nou kosten :-)

Alleen al het mos wat op de stenen groeit is al prachtig. Maar dat krijg je alleen in een land waar het heeeeel vaak regent.

de beplanting op de grond is ook heel speciaal. Kleine bloemetjes (orchideetjes?)

 En toen we weer terugreden door de Connemara zagen we deze prachtige watervallen van hieronder.

 En wij waren niet de enige, want er stonden zowel op de heen als terugweg touringcars met toeristen.

 Het gebied de Connemara is bekend geworden door het liedje van Michel Sardou 'Connemara'. 

Zo, en als allerlaatste foto een heerlijk toetje; Pavlova met rood fruit en room.

Happy quilting,

Dorry