Toen ik bijna 14 jaar was, had je Fame op tv. En ik was direct gegrepen. Ik moest en zou zo leren dansen. En hoe overtuigd ik was voor de eerste les dat ik modern en hip wilde leren dansen, na enkele weken was ik om. Klassiek ballet, dat was het helemaal!
In twee jaar tijd was ik van een totale beginner rijp om auditie te doen op de Havo voor Muziek en Dans in Rotterdam. Twee honderd meiden en een handvol jongens kwamen opdagen. Met een nummer opgespeld, de verplichte zwarte balletpakjes, lichtroze maillot en witte tailleband, stonden we in rijen klaar om beoordeeld te worden.
Op slappe balletschoenen zoals we dat noemden. Geen spitzen bij de auditie. In een rijtje allemaal dezelfde oefening doen die slechts 1x voor gedaan werd. Met een pianist ter begeleiding. Soms werd je eruit gepikt. Dubbel gebogen, in je buik geprikt en toen moe en bezweet naar huis. Weken wachten op een antwoord. Wat per post kwam. HET antwoord.....en het was een JA, ik was aangenomen. En daar ging ik, 17 jaar, naar Rotterdam!
Ik moest gisteren aan dit verhaal denken toen ik wat dozen aan het open maken was op mijn slaapkamer. En een doos was tot de rand toe gevuld met balletschoenen. De desbetreffende auditie heb ik gedaan op het vierde paar balletschoenen van boven, rechter rijtje. Van satijn, met aangenaaide linten (die eigenlijk alleen aan spitzen horen) en met borduurgaren dichtgestopt, want die dingen sleten waar je bij stond. Ik had zelfs een klein handeltje in het repareren en stoppen van balletschoenen. Daar vroeg ik fl. 5,- per paar voor. Was toen blijkbaar al handig met naald en draad!
Vooral spitzen moesten, voordat ze gebruikt konden worden, met garen op de punt ' gestopt' worden, anders gleed je in no-time uit. Ik deed dat trouwens met een kromme chirurgische naald en bijpassend borduurgaren van dmc, want die hadden zulke mooie kleuren....
Tutu's heb ik maar een keer gedragen, en die heb ik speciaal voor een voorstelling zelf genaaid. Met een patroon van krantenpapier, een basis van een oud wit laken en meters, meters repen tulle die ik er gerimpeld opnaaide. Ik heb met dat kostuum nog in de krant gestaan.....
Een heel bijzonder exemplaar in mijn balletschoenen collectie is een paar docenten-schoentjes. Op de balletschoenen-collectie-foto linksonder, linker rijtje. Je vraagt je natuurlijk af wat daar zo bijzonder aan is. Er zit een klein hakje onder! De hele dag op balletschoenen is een aanslag op je achillespezen, en om die te ontlasten is dat hakje. Ik heb ze nooit gebruikt, want zo ver kwam het nooit bij me. Wat ooit een droom was om balletdocent te worden, is ook een droom gebleven.Ik ben nog naar de dansacademie in Tilburg gegaan, en toen ben ik gestopt.
Maar als ik die doos open doe, dan komen alle herinneringen en dromen weer boven. Mijn tripje naar de hemel zeg maar.....
Happy quilting,
Dorry
10 opmerkingen:
Leuk dit balletverhaal.
Heb ik je soms getriggerd met mijn verhaal over het dansen van mijn kleinzoon.
Zal tegen schoondochter zeggen om al ziijn nu al versleten balletschoenen, hip hop schoenen, tapschoenen enz te bewaren.
geweldig herinneringen !!! die kan je altijd van genieten en op elk moment, dank je voor het delen, liefs marion
Oh wat benijd ik jou! Ik wilde als klein meisje zo graag op ballet, maar dat ging helaas de financiën te boven en dus werd het gymnastiek en kabouters! Maar ik denk dat de reis naar de binnenstad de grootste hindernis was, een kind van zes alleen naar de stad, dat mocht echt niet! Ik geniet van jouw droom dus een beetje mee! Groetjes
Lida!
Piep oh heerlijk dit mini ballerina verhaal, en nu rol je op je schaatsen door het leven.., is ook een soort dand moet je maar denken.., nostalgie.,, heerlijk knuf
Mooie herinneringen komen door zo'n doos weer naar boven. Een hele verzameling! Fijne dag!
Wat een enige blogpost! Je bent verder gekomen als ik..... was ook gegrepen door het ballet in mijn jeugd, jaren op balletles, las alles erover, naar de selectieklas voor het Conservatorium..... en toen begaven de enkels het.... ik stond constant op mijn spitzen, ook thuis. Mijn spitzen heb ik ook nog net als jij. Die doe ik nooit weg.
Dorry een deel van je droom is toch nog waar geworden. Je bent namelijk een goeie docente. Ik denk dat naast mij veel mensen van jou enorm veel hebben geleerd.
Een tip ipv behang en verf een spiegel en een leuning (ik weet niet hoe dat in balettermen heet)
Geniet van je keuze zoveel je kan.
Liefs Renate
Wat een leuk verhaal, sweet memories.groet van Nelly
Ook hier staat zo'n doos achter een schot, heeeel veel spitzen en balletschoenen, leuk om te zien dat ook ik toen al het elastiek borduurde met dezelfde kleur DMC, je mocht het niet zien namelijk. Maar, in de volle kleedkamers raakte ik mijn schoentjes nooit kwijt.
Fijn verhaal om met ons te delen...
Een reactie posten